II rozdział ^^

Ludmiła  dalej płakała w kanciapie,a akurat tamtędy przechodziła Viola.Usłyszała czyjś płacz i postanowiła otworzyć drzwi i zobaczyć kto tam jest:
-Ludmiła co się stało!? Czemu płaczesz ?
-Nie ,nic .Ja nie płacze,po prostu coś mi wpadło do oka.-skłamała.
-Nie kłam przecież widzę ,że jesteś smutna i to bardzo. Mi możesz powiedzieć.-powiedziała Viola i usiadła obok Ludmi.
-Chodzi o to ,że całe studio...Nie, nie mogę przepraszam!-krzyknęła i odwróciła głowę w drugą stronę.
-Ludmiła powiedz, mi ,możesz zaufać.Wiem ,że ty nie lubisz się zwierzać , a mnie to wogóle ale mogę ci pomóc.Tylko musisz mi powiedzieć ci się stało.
-Wszyscy mnie nienawidzą ,ale to nie jest najgorsze.-zaczęła jeszcze mocniej płakać.-Natii mnie nienawidzi!
-Nie płacz, na pewno wszystko się wyjaśni.-uśmiechnęła się do niej.-Choć tu i już nie płacz-przytuliła ją mocno i pomogła jej wstać.
-Dziękuję-powiedziała Ludmi po czym przytuliła się do Violi
-Chodźmy stąd-powiedziała Violetta.
Wyszły z kańciapy i poszły do sali muzycznej.Tam spotkały Diego,który znów się kłócił z Gregorio.
-Nie chcę cię znać! Zostawiłeś mnie i mamę i nie udawaj teraz kochanego tatuśka!!!-wykrzyczał Diego i wskazał Gregorio drzwi.A ten wyszedł.
Ludmiła także chciała wyjść ale zatrzymał ją Diego.
-Czekaj Ludmiła.-powiedział i złapał ją za rękę.
-Tak?-zapytała.
-Przepraszam.Nie chciałem cię uderzyć za głupie wylanie kawy.-powiedział-Po prostu byłem wkurzony na Gregorio i wyładowałem się na tobie.Jeszcze raz cię bardzo, bardzo przepraszam.
-Okey nie ma sprawy-przytuliła się do niego i usiadła na krześle.
 

C.D.N 

Przepraszam ,że tak długo musieliście czekać ,ale mam dużo spraw na głowie :(
Obiecuję ,że jak tylko znajdę więcej czasu to wam go poświęcę ale teraz jeszcze dojdzie mi blog klasowy 
A tak wg to jak wam się podoba opowiadanie? :) I jak myślicie co będzie dalej?

Pozdrawiam Tala xD